پروتکل الحاقی

**پروتکل الحاقی**

*پروتکل الحاقی طرحی به منظور تقویت سیستم‌های نظارتی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بود که در سال 1993 مطرح شد، در سال 1997 اجرایی شد.

*ایران می‌تواند در پذیرش پروتکل الحاقی محدودیت‌هایی مانند اعلامیه تفسیری یا حق شرط قائل شود،

*ایران می‌تواند با استفاده از آن و در نظر گرفتن حق شرط‌هایی سطح بازرسی‌ها را کنترل کند

*همانطور که آمریکا در مواردی که تهدید کننده امنیت ملی این کشور بود بازرسی‌ها را محدود کرد

*مهمترین ویژگی پروتکل الحاقی این است که امکان بازرسی‌های سرزده و اعلام نشده را برای بازرسان آژانس فراهم می‌کند که این موارد فراتر از پادمان‌های قبلی پیش‌بینی شده است.

*این پروتکل امکان نمونه‌برداری و سرکشی به هرجایی را که آژانس احساس کند لازم است از آن بازدید داشته باشد، به خصوص مراکز هسته‌ای و مراکزی که احتمال غنی‌سازی در آن وجود دارد برای آژانس فراهم می‌کند و برای این بازرسی‌ها نیازی به تایید شورای حکام نیز ندارند؛ 

*در بین کشورهای هسته‌ای، فقط پاکستان و کره شمالی پروتکل را نپذیرفته اند.

*بین پذیرفتن، امضاء و اجرای پروتکل تفاوت وجود دارد،

*باید تمایز جدی بین مباحث نظامی و موارد هسته‌ای صورت گیرد، ممکن است که بازرسان آژانس خواستار بازدید از مراکز نظامی باشند و در واقع هیچ کشوری نمی‌پذیرد که از مواردی که با امنیت ملی‌اش مرتبط است غفلت کند. زیرا امکان جاسوسی در این بازرسی‌ها بالاست.

 

http://khorasan.isna.ir/Default.aspx?NSID=5&SSLID=46&NID=78054

*سوال اساسی اینجاست که با پروتکل الحاقی ایا می شود مراکز نظامی را بازرسی و جاسوسی کرد و مهمتر از این آیا اگر آژانس روزی احساس کرد در زیر اماکن مذهبی (مثل حرم امام رضا علیه السلام) موادی پنهان است و باید خراب شود چه کسی پاسخگوی خون بازرسان و سقوط حکومت توسط شیعیان خواهد بود؟!!! چون یا بخاطر قبولش باید حرم امام رضا خراب شود و یا بخاطر قبول نکردنش بمب اتم بر سر ملت همانطور که امروزه تهدید می کنند