یعسوب الدین

یعسوب الدین یکی از القاب زیبای حضرت امیرالمؤمنین "علیه السلام" است✨

🌹آیا می دانید یعسوب به چه معناست؟


👈عرب به فرمانده زنبورهای عسل یعسوب می گوید

🌹هنگامی که زنبورهای کارگر گل ها را برای درست کردن عسل می مکند و به کندو باز می گردند، ابتدا مورد بازرسی قرار میگیرند

🌹بدین صورت که فرمانده زنبورها (یعسوب) در جلوی در کندو می ایستد. آن گاه زنبورها را می بوید و هر زنبوری که بر روی گل بدبو نشسته باشد و توشه بدبو به همراه داشته باشد حق ورود به کندو را ندارد،
🌹بلکه مورد تهاجم زنبورهای نگهبان قرار می گیرد و اگر موفق به فرار نشود لاشه او مورد عبرت سایر زنبورها خواهد شد.

💞آری حضرت امیرالمؤمنین "علیه السلام" در روز قیامت بر در بهشت می ایستد و هر کسی را که بویی از ولایت آن حضرت نداشته باشد از ورود به بهشت محروم می نماید.💞

📚منابع:

📗 بحارالانوار، ج 26، ص 154
📘 غررالحکم، ص 118
📙 تفسیر عیاشی، ج 2، ص 17.

هر روز با داستانی پند آموز همراه ما باشید
@dastanquran 
برای ترویج فرهنگ دینی لطفا به اشتراک بگذارید

از گوشه ی محراب بپرسیدم علی کیست

!! به به واقعا محشره !!🌾
از گوشه محراب بپرسیدم علی کیست؟
از جلوه مهتاب بپرسیدم علی کیست؟
از خاطره چاه بپرسیدم علی کیست؟
از چشمه گرداب بپرسیدم علی کیست؟
آن گوشه محراب علی را به دعا دید
آن جلوه مهتاب علــی را به صفا دید
آن خاطــره چاه علــــی را به وفا دید
آن چشمه گرداب علی را به رضا دید
از فاطمه پرسیدم علی کیست؟
از دایــره پرسیدم علی کیست؟
از قافیـه پرسیدم علی کیست؟
از حادثه پرسیدم علی کیست؟
از فاطمه پرسیدم و قلبش ضـربان شد
از دایـــره پرسیدم و از قطـــر دوان شد
از قافیه پرسیدم و چون شعر روان شد
از حادثه پرسیدم و گویا ... نگــران شد
از دشمن مـولا بپرسیدم علـی کیست؟
از یاور مــولا بپرسیدم علـــــی کیست؟
از محشر کبری بپرسیدم علی کیست؟
از نوبت دلـها بپرسیدم علــــی کیست؟
تا نام علی بردم و دشمن شده گریان
تا نام علی بردم و آن دوست غزلخوان
تا نام علی بردم و محشر شده حیران
تا نام علی بردم و دل گشــته پریشان
جن و ملک و عــرش نماید به علی ناز
هم دشمن سرکَش نماید به علی ناز
ما مردم این فرش چه گوییم ... همانا
آن خالق این عــرش نماید به علی ناز.
🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾
ای جانم مولا علی

"فقط حیــــدر امیـرالمومنین است"

سلونی قبل ان تفقدونی

سلونی قبل آن تفقدونی

🔹شیخ احمد جامى، عالم اهل سنت بر بالاى منبر گفت: (سَلونی قَبلَ أن تَفقِدونی)
یعنی:هر چه میخواهید از من بپرسید.

🔶زنى فریاد زد: اى مرد! ادعاى بیهوده نکن! خداوند رسوایت خواهد کرد.هیچ کس جز امیرالمومنین على (علیه السلام) نمى تواند بگوید (سَلونی قَبلَ أن تَفقِدونی)

🔹شیخ گفت: اگر سؤالى دارى بپرس !

🔸زن گفت: مورچه اى که بر سر راه سلیمان نبى آمد، نر بود یا ماده ؟

🔹شیخ گفت: سؤ ال دیگرى نداشتى؟ این دیگر چه سؤالى است؟ من که نبوده ام ببینم نر بوده یا ماده.

🔸زن گفت: نیازى نبود آنجا باشى. اگر با قرآن آشنایى داشتى می دانستى.

در سوره نمل آمده که "قالت نمله" مشخص میشود مورچه ماده بوده.

😂مردم به جهل شیخ و زیرکى زن خندیدند.😂

🔹شیخ(از روی عصبانیت) گفت: اى زن آیا با اجازه شوهرت در اینجا هستی یا بدون اجازه؟اگر با اجازه آمده اى که خدا شوهرت را لعن کند و اگر بى اجازه آمده ای، خدا خودت را لعن کند.

🔸زن گفت: ای شیخ بگو بدانیم آیا عایشه با اجازه شوهرش به جنگ امام زمان خود، على (علیه السلام) رفته بود و یا بدون اجازه؟

🔹شیخ بیچاره نتوانست جواب گوید.

📚الغدیر علامه امینی. ج 11

🌷💐🌷💐🌷💐🌷💐🌷💐🌷💐🌷💐

حی_علی_الغدیر
حقیقت_گمشده_یعنی_ولایت_علی
#تبلیغ_غدیر_بر_همه_واجب_است
چیزی_نمانده_تا_عید_غدیر
مبلغ_غدیر_باشید
با_ارسال_این_فضائل_به_دیگران
حتی_بدون_ذکر_منبع
حتی_به_نام_خودتان

🌷💐🌷💐🌷💐🌷💐🌷💐🌷💐🌷💐

احادیث زیبا و‌کابردی

«خوشبخت حقیقی»
حضرت زهرا سلام الله علیها:
اِنَّ السَّعیدَ، کُلَّ السَّعیدِ، حَقَّ السَّعیدِ مَن أحَبَّ عَلِیاً فی حَیاتِه وَ بَعدَ مَوتِه؛
همانا سعادتمند(به معنای) کامل و حقیقی کسی است که امام علی(ع) را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد.
امالی(صدوق) ص182


«انس با مرگ»
امام على سلام الله علیه :
وَاللَّهِ لَابنُ أبی طالِبٍ آنَسُ بِالمَوتِ مِنَ الطِّفلِ بِثَدىِ اُمِّهِ.
به خدا سوگند که اُنس پسر ابوطالب به مرگ از انس کودک به پستان مادرش بیشتر است.
نهج ‏البلاغه(صبحی صالح)ص52 ، خطبه 5 {شبیه این حدیث در نزهه الناظر و تنبیه الخاطر ص56}

«توشه اخرت»
پیامبر صلى‏ الله‏ علیه‏ و ‏آله :
فلِیَتَزَوَّدِ العَبدُ مِن دُنیاهُ لآِخِرَتِهِ ، وَ مِن حَیاتِهِ لِمَوتِهِ وَ مِن شَبابِهِ لِهَرَمِهِ ، فَاِنَّ الدُّنیا خُلِقَت لَکُم وَ اَنتُم خُلِقتُم لِلخِرَةِ ؛
انسان باید براى آخرتش از دنیا، براى مرگش از زندگى و براى پیرى‏ اش از جوانى، توشه برگیرد، چرا که دنیا براى شما آفریده شده و شما براى آخرت آفریده شده ‏اید .
تنبیه الخواطر و نزهه النواظر(معروف به مجموعه ورام) ج 1، ص 131

«صله رحم»
امام صادق علیه السلام :
صِلَةُ الرحامِ تُحَسِّنُ الخُلُقَ وَ تُسمِحُ الکَفَّ و َتُطیبُ النَّفسَ و َتَزیدُ فِى الرِّزقِ وَ تُنسِئُ فِى الجَلِ؛
صله رحم، انسان را خوش اخلاق، با سخاوت و پاکیزه جان مى‏ نماید و روزى را زیاد مى‏ کند و مرگ را به تأخیر مى‏ اندازد.
کافى (ط-الاسلامیه) ج 2، ص 151، ح 6

«از بین برنده فقر»
امام باقر علیه السلام:
اَلبِرُّ وَ الصَّدَقَةُ یَنفیانِ الفَقرَ وَ یَزیدانِ فِى العُمرِ وَ یَدفَعانِ عَن صاحِبِهِما سَبعینَ میتَةَ سوءٍ ؛
کار خیر و صدقه، فقر را مى ‏بَرند، بر عمر مى ‏افزایند و هفتاد مرگ بد را از صاحب خود دور مى ‏کنند.
من لا یحضر الفقیه ج2 ، ص66 - ثواب الاعمال (ترجمه حسن زاده) ص 688


«بردباری در ناگواری ها»
امام على علیه‏ السلام :
اِحْتَمِلْ ما یَمُرُّ عَلَیْکَ فَاِنَّ الاِْحْتِمالَ سِتْرُ الْعُیوبِ وَ اِنَّ الْعاقِلَ نِصْفُهُ اِحْتِمالٌ وَ نِصْفُهُ تَغافُلٌ؛
در برابر آنچه بر تو مى‏گذرد، بردبار باش، زیرا بردبارى، عیب‏ها را مى‏پوشاند. به راستى که نیمى از عقل، بردبارى و نیمه دیگرش خود را به غفلت زدن است.
(غررالحکم،ص139


«عاقبت لجاجت»
امام على علیه السلام :
مَن لَجَّ وَ تَمادى فَهُوَ الرّاکِسُ الَّذى رانَ اللّه‏ُ عَلى قَلبِهِ وَ صارَت دائرَةُ السَّوءِ عَلى رَأسِهِ ؛
هر کس لجاجت کند و بر آن پافشارى نماید، او همان بخت برگشته ‏اى است که خداوند بر دلش پرده [غفلت] زده و پیشامدهاى ناگوار بر فراز سرش قرار گرفته است.
نهج البلاغه، نامه 58


«فرق سکوت مومن و منافق»
امام على علیه السلام :
إِنَّ الْمُؤْمِنَ... إذا سَکَتَ فَکَّرَ... وَالْمُنافِقُ إِذا سَکَتَ سَها؛
سکوت مؤمن تفکر و سکوت منافق غفلت است.
تحف العقول، ص212

هنیئا لک یاعلی

یامهدی:
یامهدی:
هنیئا لک یا على

پیامبر صلى الله علیه و آله وارد خانه فاطمه علیهاالسلام شد و فرمود: یا فاطمه: پدرت امروز مهمان تو است؟ فاطمه علیهاالسلام عرض کرد: پدر جان، حسن و حسین خوراکى از من مى خواستند و من چیزى پیدا نکردم به آنها بدهم.
پیامبر صلى الله علیه و آله وارد شد و با على و حسن و حسین و فاطمه علیهم السلام نشست و فاطمه علیهاالسلام متحیر بود و نمى دانست چه کند.
پیامبر صلى الله علیه و آله لحظاتى به آسمان نگاه کرد که ناگاه جبرئیل نازل شد و گفت: یا محد، خداى على اعلى به تو سلام مى رساند و تو را به تحیت و اکرام اختصاص داده به تو مى گوید: به على و فاطمه و حسن و حسین بگو: از میوه هاى بهشتى چه میوه اى مى خواهند؟
پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: یا على، یا فاطمه، یا حسن، یا حسین، پروردگار عزیز مى داند که شما گرسنه هستید. از میوه هاى بهشتى چه مى خواهید؟ آنان از سخن گفتن خوددارى کردند، و از پیامبر صلى الله علیه و آله حیا کردند و جوابى نداند.
امام حسین علیه السلام عرض کرد: با اجازه ى تو پدر جان یا امیرالمؤمنین، و با اجازه ى تو مادر جان یا سیدة نساءالعالمین، و با اجازه تو اى برادر جان اى حسن زکى، من براى شما چیزى از میوه هاى بهشتى انتخاب کنم؟ همه گفتند: آنچه مى خواهى بگو یا حسین، ما به آنچه تو برایمان انتخاب کنى راضى هستیم. عرض کرد: یا رسول الله، به جبرئیل بگو: ما رطب تازه مى خواهیم. پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: خداوند خواسته ى ما را مى دانست.
بعد فرمود: یا فاطمه، برخیز و داخل آن حجره شو، و آنچه در آنجاست براى ما بیاور. فاطمه داخل شد و در آنجا طبقى از بلور دید، که با دستمالى از سندس سبز پوشیده شده، و در آن رطب تازه در غیر فصل آن بود. پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: این براى تو از کجا آمده است؟ عرض کرد: از طرف خداست. خداوند هرکس را بخواهد بدون حساب روزى مى دهد همانگونه که مریم دختر عمران این کلام را گفت.
پیامبر صلى الله علیه و آله برخاست و آن را برداشت و در برابر آنان گذاشت و فرمود: بسم الله الرحمن الرحیم. بعد خرمایى برداشت و به دهان حسین علیه السلام گذارد و فرمود: هنیئا مریئا، گوارا و نوش جان باد بر تو یا حسین. سپس رطبى برداشت و به دهان حسن علیه السلام گذاشت و فرمود: گوارا باد بر تو یا حسن. بعد رطب سوم را برداشت و به دهان فاطمه علیهاالسلام گذاشت و فرمود: گوارا و نوش جان باد بر تو یا فاطمه. بعد رطب چهارم را برداشت و به دهان على علیه السلام گذاشت و فرمود: گوارا و نوش جان باد بر تو یا على. سپس رطب دیگرى به على علیه السلام داد و فرمود: گوارا و نوش جان باد بر تو یا على.
آنگاه پیامبر صلى الله علیه و آله برخاست و ایستاد و بعد نشست، و همه از آن رطب خوردند. وقتى به قدر کافى خوردند و سیر شدند، آن طبق با اذن خدا به طرف آسمان بالا رفت.
فاطمه علیهاالسلام عرض کرد: پدر جان، امروز از تو چیز عجیبى دیدم. فرمود: یا فاطمه، اما رطب اولى که به دهان حسین گذاشتم و گفتم: «گوارا باد یا حسین»، شنیدم که میکائیل و اسرافیل مى گفتند: گوارا باد بر تو یا حسین، من هم مثل آنها گفتم. بعد که رطب دومى را برداشتم و بر دهان حسن گذاشتم شنیدم که جبرئیل و میکائیل مى گفتند: گوارا باد بر تو یا حسن، من نیز مثل آنان همان را گفتم. رطب سومى را که برداشتم و بر دهان تو گذاشتم یا فاطمه دیدم حورالعین خوشحالند و از بهشت مشرف بر ما هستند و مى گویند: «گوارا باد بر تو یا فاطمه»، من نیز مثل آنها گفتم. وقتى رطب چهارمى را برداشتم و به دهان على گذاردم، ندا از طرف حق سبحانه و تعالى مى شنیدم که مى گفت: «گوارا و نوش جان باد بر تو یا على»، من نیز موافق قول خداى عزوجل گفتم: سپس رطب دیگرى به على دادم و بعد دیگرى را دادم در حالیکه صداى حق تعالى را مى شنیدم که مى فرمود: «گوارا و نوش جان باد بر تو یا على». سپس من براى احترام و اجلال رب العزة جل جلاله برخاستم و مى شنیدم که خدا مى فرمود: «یا محمد، به عزت و جلالم قسم، اگر از این ساعت تا روز قیامت یکى یکى رطب به على مى دادى، من هم متصل مى گفتم: گوارا و نوش جان او باد».
[ بحار الانوار: ج 43 ص 310 ح 73.]

بررسی شبهات غدیر

◀بررسی شبهات غدیر - شبهه اول▶

چون اهل سنت نتوانسته اند در سند حدیث غدیر تشکیک کنند در کلمه مولا اشکال کرده اند که در جمله من کنت مولاه موجود است. کلمه مولا دارای معانی مختلف از جمله سرپرست و صاحب اختیار، دوست، همسایه، عبد و... می باشد. لذا گفته اند: منظور پیامبر(صلی الله علیه و آله) این است که هر کس من دوست اویم علی(علیه السلام) نیز دوست اوست.

پاسخ:

-ردّیه اول: در آیه تبلیغ حکم شدیدی برای عدم رساندن این مطلب قرار داده شده که خداوند می فرماید:

یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ ( سوره مبارکه مائده آیه 67) ای پیامبر ، آنچه را از پروردگارت بر تو نازل شده است به مردم برسان ، اگر چنین نکنی امر رسالت او را ادا نکرده ای خدا تو را از مردم حفظ می کند ، که خدا مردم کافر را هدایت نمی کند

اگر نرسانی وظیفه رسالت خود را انجام نداده ای و دوستی چندان مساله مهمی نیست که اینچنین تهدیدی برای آن قرار داده شود و شایسته این مقام تنها مساله خلافت است و در ادامه آیه می آید که خدا تو را از (آزار) مردم حفظ می کند. مگر دوستی خطر ایجاد می کند؟ این مساله خلافت است که خیلی ها به آن طمع داشتند و بخاطر آن ممکن بود به پیامبر(صلی الله علیه و آله) آسیب برسانند. در ضمن طبق احادیث پیامبر(صلی الله علیه و اله) مردم قبل ازغدیر خم به دوستی پیامبر(صلی الله علیه و اله) با امیرالمومنین(علیه السلام) آگاه بودند، بنابراین غدیر خم موردی نداشت. و در آیه اکمال که در مورد روز غدیر نازل شده می فرماید:

.... الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَرَضِیتُ لَکُمُ الإِسْلاَمَ دِینًا.... ( سوره مبارکه مائده آیه 3) امروز دین شما را کامل کردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان آیین شما پذیرفتم.

و مردم امروز نا امید شدند. آیا با دوستی امیر المومنین(علیه السلام) مردم از از بین بردن دین مایوس شدند یا این مساله امامت و خلافت بود که امتداد نبوت است؟

-ردّیه دوم: پیغمبر(صلی الله علیه و اله) قبل از گفتن من کنت مولاه فرمودند: أَلَسْتُ أَوْلَى بِکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ؟ یعنی چه کسی نسبت به شما از خود شما سزاوارتر است و امر او را بر امر خودتان مقدم می کنید؟ مردم گفتند: خدا و پیامبرش(صلی الله علیه و آله). بعد فرمودند: مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلَاهُ، یعنی هر کس من نسبت به او از خودش سزاوارترم زین پس، علی (علیه السلام) نسبت به او از خودش سزاوارتر است و صاحب اختیار اوست. در سوره احزاب بر این مطلب دلالت می کند:

النَّبِیُّ أَوْلى بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ. ( سوره مبارکه احزاب آیه 6) پیغمبر خدا (صلی الله علیه وآله) از خود مسلمانان اولی است که در کارشان تصرف و دخالت کند

-ردّیه سوم: روز غدیر گرمای شدیدی داشت بطوری که مردم ردای خود را زیر پا و بالای سر خود نگاه می داشتند و روا نیست بگوییم مردم در این گرمای شدید حدود سه روز برای بیعت معطل شدند برای مساله نه چندان بزرگی مانند دوستی.

-ردّیه چهارم: افراد حاضر در روز غدیر از این کلمه خلافت الهی را فهمیده اند و مانند عمر ابن خطاب تبریک گفتند یا مانند حسّان ابن ثابت شعر در مدح مولا گفتند که در شعر گفت: حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) امام و هادی برای ماست.

خطیب بغدادى در ترجمه حبشون بن موسى مى‌نویسد:

أنبأنا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ بشران أنبأنا علیّ بن عمر الحافظ حدّثنا ضمرة ابن رَبِیعَةَ الْقُرَشِیُّ عَنِ ابْنِ شَوْذَبٍ عَنْ مَطَرٍ الْوَرَّاقِ عَنْ شَهْرِ بْنِ حَوْشَبٍ عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ. قَالَ: مَنْ صَامَ یَوْمَ ثَمَانِ عَشْرَةَ مِنْ ذِی الْحِجَّةِ کُتِبَ لَهُ صِیَامُ سِتِّینَ شَهْرًا، وَهُوَ یَوْمُ غَدِیرِ خُمٍّ، لَمَّا أَخَذَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ بِیَدِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ فَقَالَ: «أَلَسْتُ وَلِیُّ الْمُؤْمِنِینَ؟» قَالُوا: بَلَى یا رَسُولَ اللَّهِ، قَالَ: «مَنْ کُنْتُ مَولاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلاهُ» فَقَالَ عُمَرُ بْنُ الخطّاب: بخ بخ لک یا ابن أَبِی طَالِبٍ أَصْبَحْتَ مَوْلایَ وَمَوْلَى کُلِّ مُسْلِمٍ، فَأَنْزَلَ اللَّهُ: الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ [المائدة 3] وَمَنْ صَامَ یَوْمَ سَبْعَةٍ وَعِشْرِینَ مِنْ رَجَبٍ، کُتِبَ لَهُ صِیَامُ سِتِّینَ شَهْرًا، وَهُوَ أَوَّلُ یَوْمٍ نَزَلَ جِبْرِیلُ [عَلَیْهِ السَّلامُ] عَلَى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ بِالرِّسَالَةِ.

الخطیب البغدادی، أحمد بن علی أبو بکر (متوفای 463هـ)، تاریخ بغداد، ج 8، ص 284، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت.

همین روایت را الشجرى الجرجانى (متوفای499 هـ) در کتاب الأمالى با همین سند در سه جاى از کتابش و ابن عساکر در تاریخ مدینه دمشق نقل کرده‌اند:

الشجری الجرجانی، المرشد بالله یحیى بن الحسین بن إسماعیل الحسنی، کتاب الأمالی وهی المعروفة بالأمالی الخمیسیة، ج 1، ص 192، و ج1، ص 343، و ج2، ص102، تحقیق: محمد حسن اسماعیل، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت / لبنان، الطبعة: الأولى، 1422 هـ - 2001م؛

ابن عساکر الدمشقی الشافعی، أبی القاسم علی بن الحسن إبن هبة الله بن عبد الله،(متوفای571هـ)، تاریخ مدینة دمشق وذکر فضلها وتسمیة من حلها من الأماثل، ج 42، ص 233، تحقیق: محب الدین أبی سعید عمر بن غرامة العمری، ناشر: دار الفکر - بیروت - 1995.

از ابوهریره نقل شده است که گفت: کسى که روز هجدهم ذى حجه را روزه بگیرد ثواب روزه شصت ماه براى وى نوشته مى‌شود، این روز، روز غدیر خم است، روزى که رسول خدا صلى الله علیه و آله دست على را گرفت و فرمود: آیا من رهبر مؤمنان نیستم؟ گفتند: چرا اى رسول خدا. فرمود: هر کس من مولاى او هستم على مولاى او است. عمر گفت: تبریک، تبریک اى پسر ابوطالب، تو اکنون مولاى من و مولاى هر مسلمانی، سپس این آیه نازل شد: امروز دین شما را کامل کردم. این حدیث به عنوان روایت حبشون مشهور شده است، گفته شده که فقط او این روایت را نقل کرده است؛ در حالى احمد بن عبد الله نیز از على سعید... از أبى هریره نقل کرده است....

-ردّیه پنجم: تبادر ازحاقّ لفظ:

لفظ ولیّ و مولا اگر چه در لغت دارای معانی متعددی است ولی هنگامی که بدون قرینه بیاید، عرب از آن معنای صاحب اختیار، اولی به تصرف و سرپست می فهمد که همان معنای امامت است و تبادر علامت حقیقت است. البته ادله دیگری هم وجود دارد، ولی همین ها کفایت می کند.
http://sonnat.net/article.asp?id=1722&cat=83

~-~-~-~-~-~-~-~-~-~
صفحه رسمی *بصیرت افزایی*
http://line.me/ti/p/%40fha7111d

بهشتی که سه گروه وارد شوند

««بهشتی که فقط سه گروه وارد شوند»»

*خداوند را بهشتى است که جز سه کس ، وارد آن نمى شود: 

*کسی که علیه خود به حق داورى کند؛

*کسى که براى خدا به دیدن برادرش برود،

*و کسى که به خاطر خدا برادر مؤمنش را بر خودش، مقدّم بدارد.

★★منبع: الکافی : ٢ / ١٧٨ / ١١

★لینک مطلب:

http://shiastudies.net/portal/android/page.php/?c=8&id=545

★ارسال شده توسط نرم افزار اندروید مجمع جهانی شیعه شناسی

احادیث شراب

««احادیث حرمت شراب»»
*امام علی علیه السلام: خداوند براى حفظ عقل، ترک شرابخوارى را واجب گردانید.

*امام باقر علیه السلام : خداوند شراب را به علّت تأثیر بد و فسادانگیز بودن آن حرام فرمود.

*امام باقر علیه السلام : همان گونه که درخت شراب از هر درختى بلندتر مى شود ، تأثیرات بد شراب نیز از هر گناهى بیشتر است.

*امام صادق علیه السلام ـ در پاسخ به سؤال مفضّل از علّت تحریم شراب ـ فرمود : خداوند شراب را به علّت تأثیر بد و فسادى که به وجود مى آورد حرام کرد ؛ زیرا میگسار دچار رعشه [در اندام ]مى شود ، و شراب نورانیت و جوانمردى و مروتش را از بین مى برد و او را در ارتکاب کارهاى حرام و خونریزى و زنا، گستاخ مى کند و این خطر برایش وجود دارد که چون مست و لا یعقل شود به محارم خود تجاوز کند . شراب بر شراب خوار جز شر و بدى نمى افزاید.

*امام رضا علیه السلام : خداوند شراب را حرام فرمود ؛ زیرا شراب تباهى مى آورد ، عقل شراب خواران را دگرگون مى کند و آنان را به انکار خداى عزّ و جلّ و دروغ و تهمت بستن به او و پیامبرش وا مى دارد و دیگر اعمالى چون تبهکارى و قتل که از شراب خواران سر مى زند.

**لینک تفصیلی احادیث
http://www.hadithlib.com/rolls/view/2000404/%D8%B9%D9%84%D9%91%D8%AA-%D8%AA%D8%AD%D8%B1%D9%8A%D9%85-%D8%B4%D8%B1%D8%A7%D8%A8

ابوتراب

««ابوتراب»»

**خلاصه علت های نامیدن امام علی (ع) به ابوتراب

★★خلاصه داستان اول

*در یکی از روزها که رسول الله و اصحاب در عشیره بودند، پیامبر (ص) بر بالین امام علی(ع) و عمار آمد، دیدند خوابیده‏اند و بر سر و صورت علی(ع) خاک نشسته است.

*حضرت آن دو را با مهربانی و ملاطفت بیدار کرد و خطاب به امام علی(ع) فرمود: "ای ابوتراب (آغشته به خاک) برخیز! آیا نمی‏خواهی شقی‏ترین مردمان روی زمین را به تو خبر دهم!

*یکی به نام احمیر (لقب قدار بن سالف) است که ناقه صالح پیامبر را پی کرد.

*دیگری کسی است که شمشیر بر فرق تو می زند و محاسن تو را به خون سرت رنگین می کند".(۱)

* از آن پس امام علی(ع) میان مسلمانان به ابوتراب معروف گردید.(۲)

★★خلاصه داستان دوم

*عبایة بن ربعی می گوید: از ابن عباس علت نامگذاری رسول الله امام علی را به "ابوتراب" جویا شدم، گفت:

*چون علی صاحب زمین است و پس از پیامبر(ص) حجت خدا بر اهل زمین بوده و به وسیله او زمین و آرامش آن باقی است، از این رو او را "ابوتراب" نامید.

*ابن عباس از رسول الله شنیدم: "وقتی روز قیامت به پا می شود، آن قدر ثواب و کرامت نصیب شیعیان علی(ع) می شود که کفار با دیدن این صحنه می گویند: ای کاش ما از خاک، یعنی از شیعیان علی بن ابی طالب بودیم".

**تذکر:

*علامه مجلسی در بیان دلیل دوم: از آن جهت که شیعیان علی(ع) در برابر اوامر خدا فرمانبرداری دارند، به خاک نامیده شده ‏اند.

*آیه می فرماید: "یا لیتنی کنت تراباً؛ ای کاش خاک بودم"؛ یعنی از شیعیان بودم، چون علی(ع) پیشوایان شیعیان است، ابوتراب نامیده می شود.(۳)

★★خلاصه دلیل سوم: امام علی (علیه السلام) حجت خدا بر اهل زمین بوده و به وسیله او زمین و آرامش آن باقی است، از این رو او را "ابوتراب" نامید.(۴)

پی نوشت‏ها:

۱. ابن سعد، طبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، انتشارات فرهنگ و اندیشه، تهران، ج۲، ص۶؛ کامل ابن اثیر، ترجمه ابو القاسم حالت و عباس خلیلى، تهران، مؤسسه مطبوعاتى علمى، ۱۳۷۱ش. ج‏۷،ص ۱۲۶؛ علامه امینی، الغدیر، ترجمه جمعی از نویسندگان، انتشارات بنیاد بعثت‏، تهران‏ ،ج‏۱۲، ص ۲۶۹. 

۲. البلاذرى، انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر المحمودی، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ط الأولى، ۱۹۷۴/۱۳۹۴، ج‏۲، ص۸۹.

۳. علامه مجلسى، بحار الأنوار، مؤسسة الوفاء بیروت، ۱۴۰۴ ه.ق، ج ۳۵، ص ۵۱.

۴. قاضی نورالله شوشتری، إحقاق الحق، مکتبة آیة الله المرعشى النجفى‏، قم‏، ۱۴۰۹ ق‏ ، ج‏۳۲، ص ۳۲.

**لینک اصلی مطلب:

http://tnews.ir/news/1A7044363688.html?nm=1

خطبه مظلومیت

««خطبه مظلومیت»»

**خطبه‌ای که پیامبر(ص) در آن بر مظلومیت علی(ع) گریه کرد

*امیرالمؤمنین (ع) فرمودند که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روزی برای ما خطبه‌ای درباره فضائل ماه مبارک رمضان خواند......

*من برخاستم و عرض کردم، ای پیامبر خدا! برترین اعمال در این ماه چیست؟ *حضرت فرمود: ای ابا الحسن! برترین اعمال در این ماه پرهیز از محرمات است، سپس گریست. 

*گفتم: ای پیامبر خدا! سبب گریه شما چیست؟

*فرمود: ای علی! بر این می‌گریم که حرمت تو را در این ماه می‌شکنند.

*گویا می‌بینم تو در حال نماز برای پروردگار خویشی، که نگون‌بخت‌ترینِ اوّلین و آخرین، همو که برادر پی کننده ناقه قوم ثمود است، برمی خیزد و بر فرق سرت ضربتی می‌زند و محاسنت، از خون سرت رنگین می‌شود.

*گفتم: ای پیامبر خدا! آیا در آن حالت، دینم سالم است؟

*فرمود: دینت، سالم است.

*سپس فرمود: ای علی! هر کس تو را بکشد، مرا کشته است و هر کس تو را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است و هر کس تو را ناسزا گوید، مرا ناسزا گفته است؛ چرا که تو از من هستی، همچون جان من. روح تو، از روح من است و سرشت تو، از سرشت من.

*خدای متعال، من و تو را آفرید و من و تو را برگزید و مرا برای پیامبری، و تو را برای امامت، انتخاب کرد، هر کس امامت تو را انکار کند، نبوّت مرا انکار کرده است.

*ای علی! تو وصیّ من، پدر فرزندان من، همسر دختر من و جانشین من بر امّتم هستی، در حال حیاتم و پس از مرگم، فرمان تو، فرمان من است و نهی تو، نهی من است. 

*سوگند به خدایی که مرا به نبوّت برانگیخت و مرا بهترینِ آفریدگان قرار داد، تو حجّت پروردگار بر خلق اویی و امین او بر رازش و جانشین او بر بندگانش.

«متن حدیث»»

*قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام فَقُمْتُ فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ فِی هَذَا الشَّهْرِ؟ 

*فَقَالَ یَا أَبَا الْحَسَنِ أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ فِی هَذَا الشَّهْرِ الْوَرَعُ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ.

ثُمَّ بَکَی

*فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا یُبْکِیکَ

*فَقَالَ یَا عَلِیُّ أَبْکِی لِمَا یَسْتَحِلُّ مِنْکَ فِی هَذَا الشَّهْرِ کَأَنِّی بِکَ وَ أَنْتَ تُصَلِّی لِرَبِّکَ وَ قَدِ انْبَعَثَ أَشْقَی الْأَوَّلِینَ شَقِیقُ عَاقِرِ نَاقَةِ ثَمُودَ فَضَرَبَکَ ضَرْبَةً عَلَی قَرْنِکَ فَخَضَبَ مِنْهَا لِحْیَتَکَ.

*قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه‌السلام فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ ذَلِکَ فِی سَلَامَةٍ مِنْ دِینِی.

*فَقَالَ (ص) فِی سَلَامَةٍ مِنْ دِینِکَ.

*ثُمَّ قَالَ: یَا عَلِیُّ مَنْ قَتَلَکَ فَقَدْ قَتَلَنِی وَ مَنْ أَبْغَضَکَ فَقَدْ أَبْغَضَنِی وَ مَنْ سَبَّکَ فَقَدْ سَبَّنِی لِأَنَّکَ مِنِّی کَنَفْسِی رُوحُکَ مِنْ رُوحِی وَ طِینَتُکَ مِنْ طِینَتِی

*إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی خَلَقَنِی وَ إِیَّاکَ وَ اصْطَفَانِی وَ إِیَّاکَ وَ اخْتَارَنِی لِلنُّبُوَّةِ وَ اخْتَارَکَ لِلْإِمَامَةِ وَ مَنْ أَنْکَرَ إِمَامَتَکَ فَقَدْ أَنْکَرَ نُبُوَّتِی

*یَا عَلِیُّ أَنْتَ وَصِیِّی وَ أَبُو وُلْدِی وَ زَوْجُ ابْنَتِی وَ خَلِیفَتِی عَلَی أُمَّتِی فِی حَیَاتِی وَ بَعْدَ مَوْتِی أَمْرُکَ أَمْرِی وَ نَهْیُکَ نَهْیِی

*أُقْسِمُ بِالَّذِی بَعَثَنِی بِالنُّبُوَّةِ وَ جَعَلَنِی خَیْرَ الْبَرِیَّةِإِنَّکَ لَحُجَّةُ اللَّهِ عَلَی خَلْقِهِ وَ أَمِینُهُ عَلَی سِرِّهِ وَ خَلِیفَتُهُ فی عِبَادِهِ.

**منبع:

«عیون اخبارالرضا(ع)، ج۱، ح۵۳ - وسائل‌الشیعه، ج۷، ص۲۲۶- امالی شیخ صدوق ص۲۲۶»

لینک اصلی :

http://www.mashreghnews.ir/fa/news/437472/%D8%AD%D8%AF%DB%8C%D8%AB-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%AE%D8%B7%D8%A8%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D9%85%D8%A8%D8%B1%D8%B5-%D8%AF%D8%B1-%D8%A2%D9%86-%D8%A8%D8%B1-%D9%85%D8%B8%D9%84%D9%88%D9%85%DB%8C%D8%AA-%D8%B9%D9%84%DB%8C%D8%B9-%DA%AF%D8%B1%DB%8C%D9%87-%DA%A9%D8%B1%D8%AF