شعر فضای مجازی

💡 

تقصیر خودم بود که با پای مجازی

یک روز شدم وارد دنیای مجازی

اول همه چی خوب و سرجای خودش بود

تا غرق شدم داخل دریای مجازی

کم کم که جلو رفتم و دیدم چه فضاییست

گویا شده بودم خود آقای مجازی

یک روز یکی برد مرا توی گروهش

پیوستم از آن روز به اعضای مجازی

تایید شد آنگاه صلاحیتم آن جا

طبق نظر مجلس شورای مجازی

دیدم همه هستند در آن جا قَروقاطی

اصلا شده مانند اروپای مجازی

گفتم که چتِ با زن همسایه حرام است

گفتند مُجاز است به فتوای مجازی

آن قدر صفا داشت که هر شب بکنی چت

با مژده و مژگان و پریسای مجازی

با دیدن یک عکس شدم عاشق فردی

که بود فقط داخل رویای مجازی

آدم شدم و رفتم از آن روز خصوصیش

گفتم که منم عاشق حوّای مجازی

آیا پدرت هست که یک روز بیایم 

پیشش بکنم از تو تقاضای مجازی؟!

خوشحال شد و رفت و سر ثانیه برگشت

با جعبه ی شیرینی و بابای مجازی

آن روز، همان جا من و او عقد نمودیم

دادند به ما پول و هدایای مجازی

فردای همان روز که رفتم به سراغش

دیدم که طرف هست هیولای مجازی

گفتم تو مگر صاحب آن عکس نبودی

آن دختر خوش چهره و زیبای مجازی

خندید و به من گفت که آن عکس خودم نیست

برداشتم از توی فضاهای مجازی

جای لب و ابرو و رخ دخترک ناز

دیدم شده ام خام به لالای مجازی

حیف است؛ بیایید جوانان وطن را

دعوت بنماییم به تقوای مجازی

سیدحسن صفاری

2⃣3⃣2⃣8⃣🍁🥀

┏━━━🍃🍂━━━┓

⠀ @ashaarenabeparsi

┗━━━🍂🍃━━━┛

#طنز