ناگفته هایی از خدیجه کبری

««ناگفته هایی از ام المومنین خدیجه کبری»»

*حضرت خدیجه (س) به فرموده پیامبر عظیم الشان اسلام یکی از چهار زن برتر خلقت از آغاز تا انجام بوده

*دلیل عظمتش معرفتش به رسالت و امامت هست.

*اختلاف سنی با پیامبر ۲سال بوده نه ۱۵ سال

*ایشان خواستگاران سر شناس عرب را رد کرد و به جوانی پیشنهاد ازدواج داد که امتیازش فقط شرافت خانوادگی بود

*حضرت خدیجه اولین مسلمان و اولین شیعه هست چرا که اولین نفری است که با امام علی ده ساله بیعت کرد.

*پیامبر به حضرت خدیجه (س) رو کردند و فرمودند: ای خدیجه با علی به عنوان جانشین و امام پس از من بیعت کن. حضرت خدیجه (س) بیعت کرد. 

لینک اصل 

http://shiastudies.net/portal/mobile/?id=22973

تباهی کننده ها

**سه چیز تباهی کننده**

*پیمان شکنى

*رها کردن سنّت

*جدا شدن از جماعت.

**(امام کاظم علیه السلام، میزان الحکمه ، ح 21250)

http://bpn.io/oadfx

فروش آخرت

امیرالمؤمنین علی علیه السلام

مَنِ ابتاعَ آخِرتَهُ بِدُنیاهُ رَبِحَهُما، مَنْ باعَ آخِرتَهُ بِدُنیاهُ خَسِرَهُما

کسى که آخرت خویش را در قبال دنیاى خود بخرد، هر دو را به دست آورده و هر که آخرت خود را به دنیایش بفروشد، هر دو را از دست داده است

غرر الحکم : (٨٢٣٦ ـ ٨٢٣٧)

ali-110.com

ماجرای عجیب زعفر جنی

«جریان زعفر جنی»

*هنگامی که واقعه ی جانسوز کربلا در حال وقوع بود، زعفر جنی که رئیس شیعیان جن بود در بئر ذات العلم ، برای خود مجلس عروسی بر پا کرده بود و خود بر تخت شادی و عیش نشسته بود.

*در این هنگام دو نفر از اجنه به او خبر دادند که امام حسین علیه السلام در کربلا هل من ناصر ینصرنی می گوید.

*زعفر جنی، تاج شاهی را از سر خود بر داشت و لباسهای دامادی را از تن خود خارج کرد و طوایف مختلف جن را با سلاحهای آتشین آماده کرد وهمگی با عجله به سوی کربلا حرکت نمودند.

*زعفر می گوید: «وقتی که ما وارد زمین کربلا شدیم ، دیدیم که چهار فرسخ در چهار فرسخ رالشکریان دشمن فراگرفته است، بعلاوه صفهای فرشتگان زیادی را دیدیم . ملک منصور با چندین هزار فرشته ی دیگر یک طرف، ملک نصر با چندین هزار فرشته از  طرف دیگر ، جبرئیل با چندین هزار فرشته ی دیگر در ان طرف و در یک طرف دیگر میکائیل با چندین هزار فرشته ی دیگر در ان طرف ، ودر یک طرف دیگر  اسرافیل ، ملک ریاح (فرشته بادها) ، فرشته ی دریاها ، فرشته ی کوهها ، فرشته ی دوزخ و فرشته ی عذاب و... هر یک با لشکریان خود منتظر گرفتن اجازه از حضرت بودند . 

*بعلاوه ارواح یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر ( علیهم السلام ) از ادم تا خاتم همه صف کشیده ، مات و متحیر مانده بودند. تمام موجودات و حقیقت کل اشیا در کربلا بودند و همگی گریان . چه کربلا و چه غوغائی .خاتم پیامبران ( ص ) آغوش  خود را گشوده و به امام حسین علیه السلام می فرمود:(( پسرم ! عجله کن ! عجله کن ! به راستی که مشتاق تو هستیم .))

حسین بن علی علیه السلام یکه و تنها در میان میدان  با زخمها و جراحات فراوان ، پیشانی شکسته، با سری مجروح، با سینه ای سوزان و با دیده ای گریان ایستاده بود  و در هر نفسی که میکشید  ، از حلقه های زره خون می چکید اما اصلا" توجهی به هیچ گروهی از ان فرشتگان نمی کرد به من هم کسی اجازه نمی دادتا خدمت ان حضرت برسم  .

همانطور که از دور نظاره میکردم ودر کار ان حضرت حیران بودم ،ناگهان دیدم که اقا امام حسین  علیه السلام سر غربت از نیزه ی بی کسی بلند کرد و با گوشه چشم به من نگاه کرد و اشاره ای فرمود که : ای زعفر ! بیا .در این هنگام   همه فرشتگان به سوی من نگاه کردند و مرا اجازه دادند تا نزد حضرت بروم . من خود را خدمت حضرت رساندم و عرض کردم : من با نود هزار جن به یاری شما امده ام . اگر بخواهی تمام دشمنانت را قبل از اینکه از جای خود حرکت کنی نابود میسازیم . حضرت فرمود : ای زعفر زحمت کشیدی ! خدا و رسولش از تو راضی باشند . خدمت تو مورد قبول درگاه حق باشد .اما لازم نیست که زحمت  بکشید ،شما برگردید .عرض کردم : قربانت شوم چرا اجازه نمی فرمائید ؟!  حضرت فرمود :  خداوند چنین نخواسته است و باید به لقای حضرت دوست برسم  . اگر من در جای خود بمانم  خداوند بوسیله چه کسی این مردم  نگونبخت را مورد  امتحان قرار دهد ؟ و چگونه از کردار زشت خود آگاه خواهند شد و..........

جنیان گفتند : ای حبیب خدا و ای فرزند حبیب خدا ! به خدا سوگند اگر اطاعت از تو لازم و مخالفت با تو حرام نبود ، سخنت را قبول نمی کردیم  و تمام دشمنانت را پیش از دستیابی به تو از میان می بردیم . حسین بن علی علیه السلام فرمود : به خداوند سوگند که ما بر این کار از شما جنیان تواناتریم  ولی باید حجت بر مردم تمام شود  تا (( آنکس که گمراه می شود با دلیل گمراه شود و انکس که هدایت می شود  با دلیل هدایت شود .))

من (زعفر ) به امر آن حضرت مایوسانه برگشتم  .وقتی که ما جنیان به محل خود رسیدیم ، بساط شادی را جمع کرده و اسباب عزا را فراهم کردیم . مادرم به من گفت : پسرم چه میکنی ؟! کجا رفته بودی که اینچنین ناراحت بر گشتی ؟! 

گفتم :مادر ! پسر ان بزرگواری که ما را مسلمان کرد ، اینک در کربلا در چنان حالی است که من رفتم تا یاریش کنم اما ان حضرت اجازه نفرمود و چون امر امام واجب بود ، باز گشتم  .مادرم  وقتی که سخنان را شنید ، گفت : ای فرزند ! تو را عاق می کنم . من فردای قیامت در جواب مادرش حضرت فاطمه (س )  چه بگویم ؟! زعفر گفت : مادر ! من خیلی ارزو داشتم تا جانم را فدای انحضرت کنم ولی ایشان اجازه نفرمود . مادرم گفت : ((بیا برویم ، من همراهت می آیم . مادرم جلو و من با لشکریانم از پشت سرش ، دوباره به سوی کربلا حرکت کردیم  . )) و هنگامی که به انجا رسیدم ، از لشکریان کفار صدای تکبیر شنیدم  و چون نگاه کردیم ، دیدیم  که سر مبارک و درخشان اقا امام حسین علیه السلام  بالای نیزه است و دود و آتش از خیمه های حرم بلند است . مادرم  خدمت حضرت امام سجاد علیه السلام رسید اجازه خواست تا با دشمنان آنان بجنگد  ولی ان حضرت اجازه نداد و فرمود : (( در این سفر همراه ما باشید و در شبها  اطفال ما را مواظبت کنید تا از بالای شتران بر زمین نخورند .))

در نتیجه جنیان اطاعت کردند و تا سرزمین شام با اسیران بودند تا حضرت سجاد علیه السلام  آنان را مرخص فرمود .

**مطلب به صورت شعر

 زعفر آمد با   سپاه  بی شمار  

در حضور آن ولی کردگار 

ایستاد  از   دور   با صد احترام

 کرد با سلطان مظلومان سلام 

عرض کرد ای خسرو دنیا و دین 

بنده ی درگاه ، زعفر را ببین 

هست حاضر زعفرت با این سپاه 

بهر یاری ای غریب بی پناه

اذن  فرما   بر    سپاه   جنیان  

تا بگیرند داد  تو  از  کوفیان 

لشکر جن هست از جان یاورت  

اذن ده گیرند  خون اکبرت 

این فرات از چه به رویت بسته اند  

اهل بیتت از عطش دل خسته اند 

اذن ده   بر    لشکر حق   از کرم 

تا رسانند آب بر اهل حرم 

ذاکرا  رو   در     پناه      شاهدین 

تا شود نام تو  تاج الذاکرین

http://www.maghrebnews.ir/oldsite/danestaniha/post_310.php

نفرین رسول الله

نفرین رسول الله

هر فردی که استحقاق لعنت خدا را داشته باشد، مورد لعنت رسول الله (ص) نیز  هست. 

بر شمردن تک تک این افراد مشکل است؛ از این‌رو، نخست برخی از گروه‌هایی را که در قرآن مورد لعنت خدا قرار گرفته‌اند بیان کرده، آن‌گاه نفرین شدگان از طرف پیامبر(ص) را مطرح خواهیم نمود.

الف. نفرین شدگان در قرآن

1. کسانی که حقایق را کتمان می‌کنند: «إِنَّ الَّذینَ یَکْتُمُونَ ما أَنْزَلْنا مِنَ الْبَیِّناتِ وَ الْهُدى‏ مِنْ بَعْدِ ما بَیَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِی الْکِتابِ أُولئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَ یَلْعَنُهُمُ اللاَّعِنُون»؛[1] کسانى که دلایل روشن، و وسیله هدایتى را که نازل کرده‌‏ایم، بعد از آن‌که در کتاب براى مردم بیان نمودیم، کتمان کنند، خدا آنها را لعنت مى‌‏کند و همه لعن ‏کنندگان نیز، آنها را لعن مى‌‏کنند.

2. کسانی که در حال کفر از دنیا بروند: «إِنَّ الَّذینَ کَفَرُوا وَ ماتُوا وَ هُمْ کُفَّارٌ أُولئِکَ عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعین»؛[2] کسانى که کافر شدند، و در حالِ کفر از دنیا رفتند، لعنت خداوند و فرشتگان و همه مردم بر آنها خواهد بود.

3. بنی اسرائیلی که از زبان حضرت داوود و عیسی(ع) نفرین شدند: «لُعِنَ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْ بَنی‏ إِسْرائیلَ عَلى‏ لِسانِ داوُدَ وَ عیسَى ابْنِ مَرْیَمَ ذلِکَ بِما عَصَوْا وَ کانُوا یَعْتَدُون»؛[3] کافران بنى اسرائیل، بر زبان داوود و عیسى بن مریم، لعن (و نفرین) شدند! این به خاطر آن بود که گناه کردند، و تجاوز مى‌‏نمودند.

4. ابو لهب: «تَبَّتْ یَدا أَبی‏ لَهَبٍ وَ تَبَّ»؛[4]بریده باد هر دو دست ابو لهب (و مرگ بر او باد)!

ب. نفرین شدگان از زبان پیامبر اسلام(ص)

1. رباخواران: «قَالَ عَلِیٌّ (ع) لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) الرِّبَا وَ آکِلَهُ وَ مُؤْکِلَهُ وَ بَائِعَهُ وَ مُشْتَرِیَهُ وَ کَاتِبَهُ وَ شَاهِدَیْهِ»؛[5] امام علی(ع) می‌فرماید: ربا، رباخوار، کسی که معاملات ربوی را ترویج می‌کند، فروشنده مال ربوی، مشتری، نویسنده و دو شاهد بر معامله ربوی، مورد نفرین پیامبرند.

2. شراب خواران و تولید کنندگان مشروبات الکلی: «عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) فِی الْخَمْرِ عَشَرَةً غَارِسَهَا وَ حَارِسَهَا وَ بَائِعَهَا وَ مُشْتَرِیَهَا وَ شَارِبَهَا وَ الْآکِلَ ثَمَنَهَا وَ عَاصِرَهَا وَ حَامِلَهَا وَ الْمَحْمُولَةَ إِلَیْهِ وَ سَاقِیَهَا»؛[6] امام باقر(ع) می‌فرماید: رسول خدا(ص) در ارتباط با شراب ده گروه را نفرین فرمود؛ کسی که درخت انگور را به قصد شراب بکارد؛ کسی که از آن حفاظت و نگهبانی کند؛ فروشنده و خریدار شراب؛ کسی که شراب می‌نوشد؛ کسی که از راه فروش مشروبات الکلی روزی برای خود تهیه می‌کند؛ کسی که مشروب تولید می‌کند؛ کسی که آن‌را حمل و جا بجا می‌کند؛ کسی که مشروب برایش حمل می‌شود؛ و کسی که شراب می‌نوشاند.

3. مردانی که به عورت نامحرم نگاه می‌کنند و رشوه‌گیران: «عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) رَجُلًا یَنْظُرُ إِلَى فَرْجِ امْرَأَةٍ لَا تَحِلُّ لَهُ وَ رَجُلًا خَانَ أَخَاهُ فِی امْرَأَتِهِ وَ رَجُلًا یَحْتَاجُ النَّاسُ إِلَى نَفْعِهِ فَسَأَلَهُمُ الرِّشْوَةَ».[7] امام باقر(ع) نقل می کند رسول خدا این افراد را نفرین کرد: مردی که به فرج زنانی که بر او حلال نیستند نگاه کند. مردی که خیانت کند برادر دینی‌اش در ارتباط با همسرش و کسی که برای رفع مشکل مردم از آنها رشوه درخواست نماید.

4. آدم‌کشان: «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) مَنْ أَحْدَثَ بِالْمَدِینَةِ حَدَثاً أَوْ آوَى مُحْدِثاً قُلْتُ مَا الْحَدَثُ قَالَ الْقَتْلُ»؛[8] امام صادق(ع) مى‌‏فرمود: رسول خدا لعنت کرد شخصى را که در مدینه حادثه تازه‌‏اى پدید آورد، یا حادثه آفرینى را پناه دهد! گفتم: آن پدیده چیست؟ فرمود: قتل.

5. مردانی که خود را به صورت زنان در می‌آورند و بالعکس: «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) الْمُتَشَبِّهِینَ مِنَ الرِّجَالِ بِالنِّسَاءِ وَ الْمُتَشَبِّهَاتِ مِنَ النِّسَاءِ بِالرِّجَالِ قَالَ وَ هُمُ الْمُخَنَّثُونَ وَ اللَّاتِی یَنْکِحُ بَعْضُهُنَّ بَعْضاً»؛[9] امام صادق(ع) می‌فرماید: پیامبر(ص) مردانی که خود را به صورت زن درمی‌آورند و همچنین زنانی که خود را به شکل مردان درست می کنند را لعنت کرده است. اینان مردان و زنان هم‌جنس بازند.

6. زناکاران و افرادی که واسطه زنا می‌شوند: «عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قِیلَ لَهُ بَلَغَنَا أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) لَعَنَ الْوَاصِلَةَ وَ الْمَوْصُولَةَ قَالَ إِنَّمَا لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ الْوَاصِلَةَ الَّتِی کَانَتْ تَزْنِی فِی شَبَابِهَا فَلَمَّا أَنْ کَبِرَتْ کَانَتْ تَقُودُ النِّسَاءَ إِلَى الرِّجَالِ فَتِلْکَ الْوَاصِلَةُ وَ الْمَوْصُولَةُ»؛[10] به امام باقر(ع) گفته شد شنیدیم رسول خدا(ص) واصله و موصله را لعنت کرد. امام فرمود رسول خدا واصله را لعن فرمود واصله کسی است که در جوانی زنا مرتکب می‌شود وقتی به سن پیری رسید قوادی می‌کند(بین زن و مرد به حرام جمع می‌کند) این افراد واصله و موصله هستند.

[1]. بقره، 159.

[2]. بقره، 161.

[3]. مائده، 78.

[4]. مسد، 1.

[5]. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج ‏3، ص 274، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، 1413ق.

[6]. همان، ج 6، ص 429.

[7]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ‏5، ص 559، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.

[8]. همان، ج 13، ص 173.

[9]. برقی، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین، ج ‏1، ص 113،‏ دار الکتب الإسلامیة، قم، چاپ دوم، 1371ق.

[10]. همان، ص 114.

منبع: اسلام کوئست

لینک مطلب

http://shiastudies.net/portal/fa/faq/post/196/%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D9%85%D8%A8%D8%B1%20%D9%88%20%D8%A7%D9%87%D9%84%20%D8%A8%DB%8C%D8%AA?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=http_shiastudiesnet_portal_fa_faq_post_196_d9bedb8cd8a7d985d8a8d8b120d98820d8a7d987d98420d8a8db8cd8aa

رابطه بین اسم و مسمای اهل بیت

**ارتباط بین اسم و مسمای اهل بیت**

*رابطه اسم با مسمّا، در مورد اهل بیت (علیهم السلام) مورد تایید روایات می باشد.

*تا حدی که این اسامی نه تنها با مسمّای خود در رابطه ای تنگاتنگ هستند، بلکه در زبان های مختلف هم همان معنا با واژه ای مشابه ذکر شده که همگی این نام گذاری ها ریشه وحیانی و الاهی دارند.

*یکی از شگفت آورترین مباحث در این زمینه در مورد اسامی پنج تن آل عبا است. بنابر عقیده اسلامی، به ویژه شیعی، این اسامی حتی قبل از تولد این پنج تن نیز به عنوان اسامی انسان های برگزیده مطرح بوده و پیش گویی شده است، بلکه طبق نظر برخی، این ذوات نه تنها به عنوان یک نام، بلکه به عنوان یک نور از گذشته بوده اند و بسیاری از انبیا به حرمت این اسامی از خداود طلب استمداد و رحمت نموده اند.[1] سپس این ذوات مقدس پا به عرصه دنیا گذاشته و طبق نام گذاری الاهی به این اسامی نامیده شده اند.

*رابطه بین لفظ و معنا در این اسامی نشان می دهد که این اسامی دقیقاً بازگو کننده مقام و منزلت خاص مسمّای خود در عالم وجود هستند، و طبق برخی روایات این اسامی از نام های مقدس خدا مشتق و جدا شده اند، همچنان که خود این ذوات هم از نور خدا مشتق شده اند. 

*روایات مشهوری در این باره وجود دارد که تصریح در این مدعا دارد؛ از جمله:

«امام صادق (ع): خدا بود و هیچ چیز جز خدا نبود، آن گاه پنج تن را از نور جلال خود آفرید و برای هرکدام از آنها اسمی از اسمای خود گذاشت: پس خدا حمید بود و نام پیامبر را محمد گذاشت، اعلی بود و نام امیر المومنین را علی گذاشت. دارای اسمای حسنا بود، پس اسم حسن و حسین را از آن مشتق کرد. فاطر بود، پس اسمی از اسمای خود را برای فاطمه مشتق کرد.» [2]

*این بحث در مورد اسامی پنج تن آل عبا جای تردیدی ندارد، همچنین در مورد وحیانی بودن تسمیه برخی انبیا از جمله یحیی و عیسی نیز می توان به مباحث مشابهی اشاره کرد که نشانگر ارتباط بین اسم و مسمّا در مورد این نام های نیکو و وجود های شریف است.

**منابع

[1] . ر. ک: کلینی، کافی، ج 8، ص 305، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1365 ش؛ شیخ صدوق، معانی‏الأخبار، ص 125، انتشارات جامعه مدرسین، قم، 1361 ش.

[2] . ابوالقاسم فرات بن ابراهیم‏، تفسیر فرات الکوفی، ص 57، سازمان چاپ وانتشارات وزارت ارشاد اسلامى‏. تهران، 1410ق.

*»لینک اصل مطلب

 http://shiastudies.net/portal/mobile/?id=6017

امام رضا و شب اول قبر

**امام رضاعلیه السلام و شب اول قبر**

*چند شب بعد از رحلت آیت الله شیخ مرتضی حائری، ایشان را در خواب دیدم، پرسیدم چه خبر؟

*ایشان گفتند: همین که مرا در قبر گذاشتند، صداها و تصاویر وحشتناکی شنیدم و دیدم، که ترس تمام وجودم را گرفت و احساس بی‌کسی کردم.

*ناگهان صداها و تصاویر وحشتناک رفتند و صدایی ارامبخش و  آقایی از جنس نور ظاهر شد.

* آقا رو به من کردند و فرمودند:

من علی بن موسی الرّضا(ع) هستم.

*آقای حائری! شما 38 مرتبه به زیارت من آمدید من هم 38 مرتبه به بازدیدت خواهم آمد،این اولین مرتبه‌اش بود.

37 بار دیگر هم خواهم آمد...!!

**خاطره ایت الله مرعشی نجفی (رحمه الله)

**منبع: کرامات امام رضا علیه السلام از زبان بزرگان ؛ صفحه 29

(السلام علیک یا علی بن موسی الرضا)

ثواب زیارت امام حسین

**ثواب زیارت امام حسین(ع)**

*امام صادق(ع) فرمود: هر کس پیاده به زیارت قبر امام حسین(ع) برود، خداوند برای هر گام و قدمی که بر می‌دارد و بر زمین می‌گذارد، ثواب آزاد کردن برده‌ای از فرزندان اسماعیل را برایش می‌نویسد.

*امام صادق(ع) : هر کس پیاده به زیارت امام حسین(ع) برود، خداوند برای هر قدمی که بر می‌دارد هزار حسنه برای او می‌دارد و هزار گناه او را پاک می‌کند و رتبه او را هزار درجه بالا می‌برد.

*امام صادق: هر کسی پیاده به زیارت او برود، خداوند برای هر گامی که بر می‌دارد، حسنه‌ای برایش نوشته،‌گناهی از او پاک کرده و درجه‌ای به رتبه او می‌افزاید،‌هنگامی که به آنجا برسد، خداوند دو فرشته بر او موکل می کند تا آنچه اعمال خیر در زیارت از او سر می زند، بنویسد و هر آنچه اعمال شر و زشت از او سر می زند، بنویسد و هر آنچه شر و زشت از او سر می‌زند ثبت نکنند،‌ وقتی که قصد برگشت می‌کند، با او وداع می‌کنند و می‌گویند: ای ولی خدا بخشیده شدی، تو از حزب خدا،‌حزب رسول او و حزب اهل بیت رسول او هستی، به خدا سوگند هرگز آتش جهنم را نخواهی دید و او هم تو را نمی‌بیند و بدنت هرگز طعمه آتش نخواهد شد.

**5 پیامبری که به زیارت امام حسین(ع) می‌روند

*نوح، ابراهیم، موسی،‌ عیسی و محمد(ص) که صلوات خدا بر همه ایشان باد.

**نور زائر امام حسین(ع) در روز قیامت 

*امام باقر(ع): هر کسی از روی اشتیاق به زیارت امام حسین(ع) برود،‌ در روز قیامت نوری به او داده می‌شود که از آن نور ما بین مشرق و مغرب روشن می‌شود و منادی ندا می‌دهد: این کسی است که از سر اشتیاق و آرزومندی حسین(ع) را زیارت کرده است، در روز قیامت کسی باقی نمی ماند مگر آنکه آرزو می‌کند از زائران امام حسین(ع) باشد.

**زیارت امام حسین(ع) و رفع گرفتاری‌ها

*امام صادق(ع): امام حسین(ع) گرفتار و غمدیده کشته شد، پس بر خداوند واجب است که هر گرفتاری را که به زیارت او برود، شاد و مسرور بازگرداند.

**بخشش گناهان 50 ساله

*امام صادق(ع): هر کس امام حسین(ع) را زیارت کند خداوند حاجاتش را برآورده می‌سازد و امور مهم دنیایی او را کفایت می‌کند، زیارت او روزی بنده را زیاد می کند، آنچه خرج می‌کند، جایگزین می‌سازد، گناهان پنجاه ساله او را می‌آمرزد و در حالی به سوی خانواده‌اش باز می‌گردد که هر گناهی و خطایی که داشته از نامه عملش محو گشته است.

**زیارت اربعین

*امام حسن عسکری: نشانه‌های مومن پنچ چیز است: نماز 51 رکعتی، زیارت اربعین، انگشتر به دست راست کردنة به خاک مالیدن پیشانی و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم.

 

http://shiastudies.net/portal/fa/shianews/post/2170/%DB%B5%20%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D9%85%D8%A8%D8%B1%DB%8C%20%DA%A9%D9%87%20%D8%A8%D9%87%20%D8%B2%DB%8C%D8%A7%D8%B1%D8%AA%20%DA%A9%D8%B1%D8%A8%D9%84%D8%A7%20%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF/...

ایستادن به هنگام شنیدن قایم

**قائم و ایستادن**

**سوال:

*آیا ایستادن، به هنگام شنیدن نام (قائم)، که سخنرانان و مداحان از آن به جهت برخاستن مردم از جای خود تغییر مکان استفاده می کنند، واجب است ؟

**پاسخ تفصیلی

*درباره فلسفه برخاستن و دست در سر گذاشتن، روایتی ذکر شده است مثل:

*از امام صادق (علیه السلام) سؤال شد که چرا به هنگام شنیدن نام «قائم» لازم است برخیزیم؟ 

*فرمود: براى آن حضرت غیبت طولانى است و این لقب یادآور دولت حقه آن حضرت و ابراز تأسف بر غربت او است. لذا آن حضرت از شدّت محبت و مرحمتى که به دوستانش دارد، به هر کسى که حضرتش را با این لقب یاد کند، نگاه محبت‏آمیز مى‏کند. از تجلیل و تعظیم آن حضرت است که هر بنده خاضعى در مقابل صاحب (عصر) خود، هنگامى که مولاى بزرگوارش به سوى او بنگرد از جاى برخیزد، پس باید برخیزد و تعجیل در امر فرج مولایش را از خداوند منان مسئلت بنماید. [1]

 

حضور امام رضا (ع) در خراسان کلمه «قائم» ذکر شد، حضرت برخاست و دستش را بر سر نهاد و فرمود: «اللهم عجل فرجه و سهل مخرجه» خداوندا! بر فرجش شتاب کن، و راه ظهور و نهضتش را آسان گردان”۱

و از روایتی چنین استفاده می شود که این رفتار در عصر امام صادق (ع) نیز معمول بوده است.

از حضرت صادق (ع) سوال شد: علت قیام در موقع ذکر «قائم» چیست؟

حضرت فرمود:

صاحب الامر غیبتی دارد بسیار طولانی، و از کثرت لطف و محبتی که به دوستانش دارد، هر کس وی را به لقب قائم – که مشعر است به دولت کریمه او، و اظهار تأثری است از غربت او – یاد کند، آن حضرت هم نظر لطفی به او خواهد نمود؛ و چون در این حال، مورد توجه امام واقع می شود سزاوار است از باب احترام به پا خیزد و از خدا تعجیل در فرجش را مسئلت نماید.» ۲

[1]   . اقتباس از پاسخ شماره 5294 (سایت: 5585)، صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر، ص 640، مؤسسة السیدة المعصومة، 1419 قمری.

[ البته برخاستن به هنگام شنیدن نام قائم امری اخلاقی و مستحب است، واجب نیست.

http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa10959