ابوتراب

««ابوتراب»»

**خلاصه علت های نامیدن امام علی (ع) به ابوتراب

★★خلاصه داستان اول

*در یکی از روزها که رسول الله و اصحاب در عشیره بودند، پیامبر (ص) بر بالین امام علی(ع) و عمار آمد، دیدند خوابیده‏اند و بر سر و صورت علی(ع) خاک نشسته است.

*حضرت آن دو را با مهربانی و ملاطفت بیدار کرد و خطاب به امام علی(ع) فرمود: "ای ابوتراب (آغشته به خاک) برخیز! آیا نمی‏خواهی شقی‏ترین مردمان روی زمین را به تو خبر دهم!

*یکی به نام احمیر (لقب قدار بن سالف) است که ناقه صالح پیامبر را پی کرد.

*دیگری کسی است که شمشیر بر فرق تو می زند و محاسن تو را به خون سرت رنگین می کند".(۱)

* از آن پس امام علی(ع) میان مسلمانان به ابوتراب معروف گردید.(۲)

★★خلاصه داستان دوم

*عبایة بن ربعی می گوید: از ابن عباس علت نامگذاری رسول الله امام علی را به "ابوتراب" جویا شدم، گفت:

*چون علی صاحب زمین است و پس از پیامبر(ص) حجت خدا بر اهل زمین بوده و به وسیله او زمین و آرامش آن باقی است، از این رو او را "ابوتراب" نامید.

*ابن عباس از رسول الله شنیدم: "وقتی روز قیامت به پا می شود، آن قدر ثواب و کرامت نصیب شیعیان علی(ع) می شود که کفار با دیدن این صحنه می گویند: ای کاش ما از خاک، یعنی از شیعیان علی بن ابی طالب بودیم".

**تذکر:

*علامه مجلسی در بیان دلیل دوم: از آن جهت که شیعیان علی(ع) در برابر اوامر خدا فرمانبرداری دارند، به خاک نامیده شده ‏اند.

*آیه می فرماید: "یا لیتنی کنت تراباً؛ ای کاش خاک بودم"؛ یعنی از شیعیان بودم، چون علی(ع) پیشوایان شیعیان است، ابوتراب نامیده می شود.(۳)

★★خلاصه دلیل سوم: امام علی (علیه السلام) حجت خدا بر اهل زمین بوده و به وسیله او زمین و آرامش آن باقی است، از این رو او را "ابوتراب" نامید.(۴)

پی نوشت‏ها:

۱. ابن سعد، طبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، انتشارات فرهنگ و اندیشه، تهران، ج۲، ص۶؛ کامل ابن اثیر، ترجمه ابو القاسم حالت و عباس خلیلى، تهران، مؤسسه مطبوعاتى علمى، ۱۳۷۱ش. ج‏۷،ص ۱۲۶؛ علامه امینی، الغدیر، ترجمه جمعی از نویسندگان، انتشارات بنیاد بعثت‏، تهران‏ ،ج‏۱۲، ص ۲۶۹. 

۲. البلاذرى، انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر المحمودی، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ط الأولى، ۱۹۷۴/۱۳۹۴، ج‏۲، ص۸۹.

۳. علامه مجلسى، بحار الأنوار، مؤسسة الوفاء بیروت، ۱۴۰۴ ه.ق، ج ۳۵، ص ۵۱.

۴. قاضی نورالله شوشتری، إحقاق الحق، مکتبة آیة الله المرعشى النجفى‏، قم‏، ۱۴۰۹ ق‏ ، ج‏۳۲، ص ۳۲.

**لینک اصلی مطلب:

http://tnews.ir/news/1A7044363688.html?nm=1